Broem, broem op mijn fiets

Dag allemaal,

(de eerste helft heb ik vorige week al geschreven.. vanaf “op het werk” vandaag)

Ook al zijn jullie het niet van mij gewend, ik vond het wel weer eens tijd worden voor een update. Ondertussen zijn wij alweer drie weken verder en dat is ook wel aan mij te zien. Vanochtend keek ik in de spiegel en ik lijk wel 10 jaar ouder dan toen ik uit Nederland vertrok. Dat komt natuurlijk niet van het luieren, maar van het keiharde werken. En sporten.. want jaja... ik heb een nieuwe uitdaging gevonden: yoga. En Anne weet het, een grotere uitdaging voor mij bestaat er niet aangezien ik met mijn handen tot mijn knieën kom. Het is in ieder geval geen gezicht om deze stijve hark bezig te zien tussen de lenige Chinezen. Gelukkig zet ik alleen maar mijzelf voor schut en ga ik gewoon net zo lang door totdat ik mijn tenen aan kan raken.

Elke ochtend ga ik met de fiets naar het werk (een uur fietsen...) en ik ben dan echt een gevaar op de weg. Menig Chinees heeft al voor mijn snelle fiets moeten wijken, want ik ben enorm vastberaden wanneer ik op mijn mooie roze fiets zit. Ik rijd ook bijna mensen omver....hahaha...Erg gemeen, maar dan gaan ze tenminste wel aan de kant. Helaas maak ik hierdoor niet veel Chinese vrienden. Misschien ligt het aan mijn fiets.. het vrouwtje van de fietsenstalling mag mij ook al niet zo. Laatst moest ik overwerken en besloot met de taxi terug te gaan en mijn fiets te laten staan. De volgende dag heb ik netjes extra betaald aan een mannetje die daar af en toe werkt. Maar die dag daarna hing er ineens een briefje aan mijn fiets.. of ik zo vriendelijk wou zijn om nog eens voor die ene nacht te betalen. Het vrouwtje van de fietsenstalling kwam boos op mij afrennen en schreeuwde dat ik geld moest geven. Ik bleef vriendelijk en vertelde haar dat ik al aan een man had betaald. Helaas wou zij dit niet geloven en bleef maar doorzeuren. Uiteindelijk had ik er genoeg van en tot op de dag van vandaag negeren wij elkaar. Ik wil het graag met haar goed maken.. nog 3 maanden lang elke ochtend tegen zo’n chagrijnige Chinees aankijken heb ik ook geen zin in. Misschien doet een plakje cake wel wonderen...

Op het werk gaat alles lekker zijn gangetje. Gisteravond was er de maandelijkse borrel van de Nederlandse Vereniging Peking waar ik een beetje kaartjes liep te verkopen voor het cabaret. Morgen gaan wij gezellig met Jan Jaap en zijn delegatie een hutong-tour maken, gevolgd door een boottochtje op een heel mooi meer, een lekkere lunch, een wandeling door de schilderswijk van Beijing en dan de soundcheck en het klaarmaken van de zaal. Erg leuk om overal bij te zijn en mee te helpen met het organiseren. Het programma voor het weekend mocht ik zelf in elkaar knutselen.

Naast het cabaret houd ik mij nu bezig met een nieuwe klant die zijn productie wil verplaatsen naar een betere fabriek in China. Erg leuk en leerzaam.

Tussen Willy en mij gaat het ook prima, waarschijnlijk vooral omdat wij elkaar amper zien. We maken allebei erg lange dagen, maar in het weekend hebben we altijd veel bij te kletsen. Het is dan ook al meer dan 1x voorgekomen dat wij pas rond 2.00 uur 's nachts ons appartement verlaten om op stap te gaan.

Dan nog even een weerbericht, want daar houden wij Nederlanders altijd van. De lucht is nog steeds staalblauw, alleen op zondags niet. Waar wij op zondags het liefste lekker thuis blijven, trekken de Chinezen er massaal op uit. Wel jammer dat je op de enige echte vrije dag per week, geen mooi weer hebt.

De tijd vliegt...ik kijk er nu al naar uit om iedereen weer te zien.
Mis jullie!! Dikke kus en knuffel van mij!