Ik ga op reis en ik neem mee...

Ik neem mijn familietje mee!! Joepie! Eindelijk zijn ze er dan: mijn pap, mijn mam en mijn broertje. Het duurde nog wel even, want het vliegtuig had enige vertraging opgelopen in Finland.
Op het vliegveld stond ik moederziel alleen te wachten, op van de zenuwen. Ik was al zo lief geweest om lekker koud drinken te halen (lees: het was een opdracht, vooral koud biertje was erg belangrijk) en toen kwamen ze maar niet. Hierdoor werd natuurlijk het verlangen naar het weerzien nog groter en toen het dan eenmaal zover was, konden we alle 4 ons geluk niet op!

Eerst hebben we even lekker bijgekletst en met vol bewondering naar elkaar gekeken. Tja... ze zijn er toch echt en ze zitten nu echt met mij hier in China. De reis kan beginnen...

Het hotel in Beijing was ontzettend mooi gelegen in een oud gedeelte van de stad. Ik had een gezinskamer gereserveerd, zodat ik niet naar 5 maanden weerzien voor de keuze kwam te staan met wie ik de kamer moest delen.
De eerste dag heb ik de familie gelijk aan het werk gezet en dit werd mij 's avonds in bed niet door iedereen in dank afgenomen. Hahaha...
Vooral Orry had een rustige dag voor ogen gehad. Dus vooruit dan maar, ik gaf ze de kans om lekker uit te slapen op de eerste ochtend in the Big City.

Twee nachten zijn we gebleven. Het lijkt misschien wat kort maar we eindigen de reis ook weer in Beijing en zullen dan een week in hetzelfde hotel verblijven.

De eerste stad die we met de trein gingen bezoeken was Zhengzhou. In grote tegenstelling met het vorige hotel, zaten we hier in... tja hoe met je het noemen, een hotel is een te mooi woord voor zoiets jakkiebah. Laten we het zo zeggen, hygienisch was het niet en slapen ging nog net. Maar dat kwam meer door de vermoeidheid dan dat we zo comfortabel lagen.
Maar goed... dit is nou eenmaal China en zulke dingen hadden we wel verwacht. Zo snel echter niet.

Gelukkig was deze kwelling maar voor 1 nacht en vervolgden we onze reis naar Dengfeng. En God was met ons... want alle-ma-machies wat een mooi en luxe hotel kregen we voorgeschoteld. Heerlijk!!
Vanuit deze stad bezochten wij de tempel Shaolin, hier is de vechtkunst Kungfu ontstaan. Deze trekpleister had ik speciaal voor mijn broertje uitgekozen en ja hoor.. hij was helemaal verkocht. De ninja-spullen werden weer tevoorschijn gehaald op de hotelkamer en het was net Bruce Lee in levende lijve waarmee ik de kamer mocht delen. Dat gaf een erg beschermend en veilig gevoel.
(mam noemt hem: de gespierde spijker)

Nou.. even snel een einde aan breien want ze staan hier op mij te wachten. FF snel nog kwijt dat we her en der flink worden afgezet. Maar op dit moment komen we even lekker rustig bij in Yangzhou.
Prachtige stad!
Mam wil ook nog wat neer krabbelen..
Dus ik zeg alvast tot snel ziens! Dikke kus van mij!

Even snel een krabbel van mij.Het is weer vanouds met zijn 4tjes.Onze verbazing is dan ook zeer groot als we horen (na 3 jaar opleiding en 5 maanden stage) hoe Moana toch goed Chinees kan. Het heeft toch nog nut dat ze deze opleiding gekozen heeft. Wij zijn trots op haar. Wij mailen nog wel een keer en laten wel wat horen wanneer wij in Beijing zijn.
Groetjes!!!